Een beetje geschiedenis: Central Sulawesi travel warning! Travel to Poso and surrounding districts remains potentially risky at the time of writing (2007). Violent incidents continue to occur, including a bomb in Tentena in Mai 2005, which killed 22 people and a bomb in Palu on X-mas day 2005 which killed 8. Add to that the random beheading of three schoolgirls in October 2005 and things are far from stable. While violence against foreigners is unlikely, travellers should double-check the latest situation before travelling through the area and avoid crowded public places like busterminals and markets. Police checkpoints are common and travelling by private vehicle is considered safer than by public transport. Goed om weten, we hebben alle regels al in de wind geslaan. We namen al een public bus, en werden om negen uur opgepikt om naar Kantor Bupati te gaan. Amir vroeg ons nog netjes op te kleden, na vier maand reizen zijn de bevlekte, hier en daar gescheurde broek en versleten skate-schoenen van de partij, Josefien is natuurlijk weer beter voorzien. Het blauwe gevonden sjaaltje maakt mijn outfit meer dan goed. We komen aan op een plechtige ceremonie, waar Mister Amir zenuwachtig alles in goede banen leidt. De mensen zijn in traditionele klederdracht, en wij worden als belangrijke personen helemaal vooraan gebracht, op de beste plaatjes. Had ik maar mijn haar gekamd... Er volgen eerst heel wat speechen waaruit we vooral Poso, Poso kunnen filteren, gevolgd door een imam en priester die samen het podium betreden, als teken van verzoening tussen de twee religies, de oorzaak van de voorbije oorlog in Poso. Pas nu beginnen we de gepantserde wagens en de vele security te zien. Avoid crowded places... We laten het niet aan ons hart komen en ontmoeten het oud vrouwtje Paula die ons al de hele tijd in de gaten heeft. Ze wil met ons op de foto en het hele publiek juicht als we haar eens goed vastpakken. Tot onze verbazing kan ook zij Nederlands en ondergaan we het vragenvuur. Ze vindt het heel speciaal dat we hier zijn en vraagt ons meerdere keren waarom. Ze vraagt ons ook of we heel rijk zijn? Er worden traditionele dansen ingezet en we genieten met volle teugen. Het lot weet ons echter weer te tarten, en te midden de speech van de upperchief, de bupati, ziet iedereen plots de teva Duitser naar ons geleid worden. Deze kwam als toevallige voorbijganger op het feest en wordt netjes tot bij ons geleid. Het feest komt op zijn hoogtepunt en we krijgen van Mister Amir elk een mandje eten aangeboden, terug traditioneel, drinken uit een afgesneden bamboo, het eten mooi geserveerd in bladeren. "No plastic!", weet Amir ons te vertellen. Na het eten kidnapt hij Josefien mee naar de dansvloer om er de "bero", Poso-dans te doen. In een grote cirkel hand in hand ga je twee stappen rechts, één links, en zwaaien met de voetjes... Geen ontkomen aan, iedereen moet dansen. De mensen zijn in hun nopjes en wij worden nog steeds van aan de kant door Paula met haar vier resterende tandjes in de gaten gehouden. We beloofden wat foto's op te sturen naar haar familie in Nederland, een zekere Max. We nemen afscheid en gaan mee met Amir naar zijn kantoor, hij bedankt ons voor onze aanwezigheid. Zijn missie is volbracht, de Bupati heeft ons zeker opgemerkt. Jo, de Duitser, komt met ons mee en plots wordt het duidelijk waren we hem terug tegenkwamen, hij zou ons genoeg geld lenen om onze terugreis te volbrengen!! Yeah! Ideaal, want uit een mail van de fortisbank bleek dat een internationale overschrijving naar Indonesië 120 euro onkosten met zich meebrengt en Western Union eigent zich ook heel wat kosten toe. Zo gezegd zo gedaan, en alweer rijdt de privé-chauffeur ons rond om de zaakjes te regelen. 2.000.000 rupiah zijn een feit, c'est reparti!! Morgen krijgen we de rest. We gaan iets lokaal eten en laten ons naar de Basaar Mallam, night market, brengen. Vanavond krijgen de lokale bands de kans zich te laten opmerken op het podium, wij gaan eerst een kijkje nemen op de kermis. Jawadde, prehistorisch kan je het wel noemen. Alle attracties zijn uit staal, onaangenaam om op te zitten, en worden aangedreven door vuile generators. De paardemolen gaat niet op en neer en we zien verder een meneer fietsen om het helikoptertje te laten wiebelen. We laten deze hectische bedoening voor wat het is en gaan nog wat nababbelen met Amir, de held van Poso. Het lot heeft ons naar deze stad gebracht, we maken er een missie van de Lonely Planet op de hoogte te brengen van de veranderingen in deze aangename stad, waar we meer dan eens werden verrast.