Stephano, de Italiaan zit hier al enkele weken. Geef hem honderd boeken en wat rookgerief en hij blijft hier een jaar op zijn eentje zitten. Zijn dagen vullen zich met yoga, wat lezen, zwemmen, zonnekloppen, platte rust, fitness-oefeningen en tegen de avond neemt hij een kano naar de brug om daar te joggen. Vooral dit joggen werkt inspirerend. Het origineel plan om vroeg in de ochtend te gaan lopen, is al om zeep, voor een keer slapen we langer uit. Toch nog het bootje nemen tegen acht uur, de Ipod en Nike-chip in een waterdicht tupperware doosje, you never know. De blauwe hemel voorspelt een topdag, de zon begint al hevig te branden. Het is laag tij, dus vanuit het bootje zijn de koralen goed zichtbaar in het appelblauwzeegroen water. Het tochtje met de boot kan niet lang genoeg duren, met één peddel, in een uitgeholde boomstam, Pocahontas zou dit eens moeten zien. Bootje vastbinden aan de brug, schoenen aan, chip vaststeken en stevige muziek, het wordt de mooiste jogging ooit! De dorpsbewoners kijken met hun hutje allemaal uit op de zee, hekjes beletten de geiten om binnen te sneaken. De vrouwen doen de was of dragen emmers op en af de zee, de mannen sleutelen aan de motor van hun boot, schaven hout of hakken brandhout, de manchette ligt binnen handbereik, zoals wij steevast een gsm op zak hebben. Wat loopt die half-bruine wittekop hier te zweten, op dit uur van de dag?? Toch zeggen ze allemaal vriendelijk goeie morgen en weten ozo graag : nama? Nama? Aan het schooltje is het telkens een tandje bijsteken om de enthousiaste kindjes te ontwijken, een paar meisjes zijn vereerd als ik hun naam roep, ik ken ze nog uit een vorig bezoek. De andere kinderen beginnen snel hun eigen naam te roepen... Gaan lopen zonder fles water bij zo'n 35 graden in een vochtig klimaat is niet zo'n goed idee. Gelukkig zijn daar de binken van het dorp die maar al te graag eens hun kunstjes laten zien. Op blote voeten de palmboom in, het moet allemaal niet te lang duren. Met de manchette vergt het wat behendigheid om eerst de klappa (coconut) recht te laten staan en dan zijn kop eraf te slaan. Het Malenge-dorpsleven bestaat uit niets dan tijd, en ze tonen een knap staaltje terwijl ik op mijn gemak de coconut uitdrink en geniet van de beach-view. Van teruglopen komt er niets meer in huis, want ze staan erop dat ik nog een coconut meeneem naar huis. De jogging eindigt een goed uur later zoals het was gestart, in een kano, op 't gemak terug naar de overkant.