Ok, vandaag om vier uur 's morgens op om de babirossa te gaan spotten, uniek in Malenge. De babirossa is familie van de zwijnen, beeld een everzwijn in met vreemde roze neus en slagtanden die naar boven krullen en dikke vetkwabben. Verder zijn er hornbills en macaques te bespeuren. Ben, de bioloog met kikkers als stokpaardje, heeft op Malenge maar één missie, de babirossa spotten. Gisterenmorgen was hij met lokale gidsen op baan, vandaag neemt hij ons mee op dezelfde tocht. We wachten op Nico tot hij op zijn gemakje zijn toilet heeft gemaakt, en gaan op pad, in het pikkedonker over glibberige baantjes. Een goed koplampje en trekkerschoenen zijn geen overbodige luxe, wat geen van ons heeft. We horen elkaar hier en daar uitglijden over de natte bospaadjes. Ben spaart ons niet, en houdt een heftig tempo aan, hij wil en zal de babirossa zien. Het bos zit vol kikkers die wel van een vochtige jungle houden. Onze gids is dan ook in zijn nopjes. We zien achtereenvolgens een giant duizendpoot en een coconut-crab, zo groot dat ons brein eventjes moest verwerken wat we nu effectief zagen. Het vroeg opstaan wordt gecompenseerd door het wakker worden van de jungle, van overal horen we tropische vogelgeluiden, waarvan we de meeste niet kunnen thuisbrengen. Er is al redelijk wat menselijke activiteit geweest in de jungle, er liggen heel wat bomen neer, geveld met een manchette. Dit zal dan ook de reden zijn waarom we geen barbarossa tegenkwamen. We zijn wel op tijd om de vleermuizen naar hun grot te zien trekken. Een ware batcave waar duizenden vleermuizen zich huisvesten. Best eens voorstellen om de nacht van de vleermuis volgend jaat hier te laten doorgaan, ipv in het kasteel van Wippelgem. We wachten wijselijk op een afstandje van de grot, en staan precies in een drukke autostrade van de vleermuizen, ze zoeven letterlijk rond ons oren. Duizenden vleermuizen brengen ook een massa uitwerpselen mee, de geur is bijna ondraaglijk, zeker voor deze met een goed ontwikkelde neus. Ben zag dat het goed was en we trokken naar binnen, de vleermuizen gedragen zich vrij onrustig en je hoort ze constant van plaats veranderen. De grot zit vol kleine insecten die wel houden van dit geurtje. Bij momenten is het kokhalzen in deze sauna-achtige omgeving, waar het vocht van de rots drupt, stinky business!! We zien een scorpio-insect, een massa vleermuizen, de beestjes tegen de muur, kortom een hoog Indiana Jones-gehalte. Hier wil je dus niet uitglijden. Onze adem stokt, dus het is tijd om naar buiten te gaan. Lang leve de buitenlucht.  Op ons verlanglijstje staat ook de hornbill, goed vertegenwoordigd hier op Malenge. Je kan ze overal horen, maar door de dichte vegetatie is het moeilijk eentje te zien. Met wat geduld en de verrekijker van Fred bij de hand, vliegen er toch drie op uit de bomen en vliegen een eindje verder. Het is tegenlicht, dus hun kleuren kwamen niet zo goed uit, maar hun silhouette verraadt veel van hun omvang! Wat verder horen we de macaque-apen ritselen in de bomen, het zijn niet de tamme Macaque uit Tangkoko, deze houden zich goed verborgen. Het verhaal van onze gids uit Tangkoko spookt nog na, en ik wil de anderen op de hoogte brengen de bananen goed verborgen te houden, terwijl Jelle op haar dooie gemak eentje zit op te eten, gezellig naar de apen kijken... Dion vertelde dat een van zijn gasten precies hetzelfde deed, maar toen kwam het alfa-mannetje aan een razend tempo op de banaan afgevlogen. Deze apen komen precies niet op de grond, maar springen met helse toeren van de ene boom in de andere.  Op een bepaald moment kan je ze goed spotten, nog eentje om af te vinken op ons verlanglijstje.  De magen beginnen te knorren, en het is tijd op terug te keren.  Wat cake en een douche later kan een lazy day beginnen. De hangmatjes hangen precies op hun plaats en met een boekje erbij dommelen we gemakkelijk af en toe eens weg.