Om 7h30 worden we met een bootje opgepikt in het dorp. Nu we met vier duikers zijn, krijgen we de privilége van een gratis rit op en af naar het duikcentrum. Gedaan met moto's zoeken en trektochten over glibberige baantjes.  Voor vertrek maakten we een lekker ontbijtje met french toast en ruimden nog snel wat op. Het is zondag, dus we werden terug wakker gemaakt om 6 am sharp door de grote speakers die oproepen tot gebed.    Het wordt onze laatste duik uit een reeks van tien. Het is bewolkt met wat lichte druppels, dus gepakt met onze regenjas gaan we als vier kerstbomen richting de boot. Net voor we het water inrollen, komt het zonnetje piepen. De duikspot is gevonden door een Japanse dame, Fukui ,en dit blijkt een topspot te zijn! Deze keer duiken we niet langs een reefwall, maar zweven we over enorme koraalvelden, alles netjes op zijn plaats, heel sereen en rustig. We worden beloond om zo vroeg op te staan, alle andere duikers liggen nog in dromenland. Victor, onze diveguide begeleidt ons naar wat deze divespot bekend maakte, de 3 giant clambs. Beeld een dubbele schelp in waar gemakkelijk een peuter kan ingesloten worden, een roze organische zachte spier bestuurt het geheel. Het reageert op aanraking, waarbij het in etappes sluit, dit duurt een goede tien seconden. Pieter gebaart dat het eruit ziet als een 'giant pussy' tot groot jolijt van de divemasters. Ze doen er nog een schepje bovenop door over gigantische seacucumbers te fantaseren, little boys!  We nemen onze tijd om het te bestuderen, aan te raken, elkaar te doen schrikken, mooi mooi, want er liggen er drie netjes naast elkaar. Ze waren met vijf, maar door uitwerpelsen van getoxiceerde vissen zijn er twee gestorven. Wie weet hoelang ze er al bijliggen.  Victor heeft ondertussen een grote schelp, in de vorm van een  'rijstveldhoedje' op z'n hoofd gezet en we lachen ons te pletter, misschien toch een kleine 'narcosis' op 25 meter?  We zien een black-tip-shark voorbijschieten en wat verder ligt een kleine white-tip een tukkie te doen onder een koraal. Baby-haaien komen pas in het donker te voorschijn, waarschijnlijk door de vele grote loerende vijanden.  Verder zien we nog enorme scholen sergeant-fish in het gebroken zonlicht en we genieten met volle teugen van onze laatste duik. Ons niveau is heel wat verbeterd, hebben vat op onze ademhaling en zweven op ons gemak in deze reuze aquarium. We knipogen vaak naar elkaar en wijzen wat vreemde creatures aan, een perfect buddyteam, zowel onder als boven water.  Deze duik komt hoog in onze top 10, tot nu toe deden we 20 duiken. Het geeft je een voldaan en vermoeid gevoel, de trommelvliezen krijgen het hard te verduren en af en toe hebben we wat last van evenwichtsstoornissen. De laatste weken is het geen evidentie om internet te vinden en we posten de laatste verhaaltjes op de trap van het Bunaken resort, net in het bereik van de wifi.  Panorama is tijdens ons verblijf al overvol en volledig leeg geweest. Iedereen is er om te duiken of te snorkelen en we ontmoetten hier al veel interessante mensen. Net voor het middagmaal spelen we de reiseditie van Carcasonne met Steve, de lieve Alaskaan en John,de strange Welch-guy. De lunch komt net op tijd en de sfeer aan tafel is gezellig.   Er wordt nog een spelletje shithead gespeeld, Pieter wil af van zijn status en heeft die graag door aan de Nico. Om 14h30 nemen we de boot richting the village. Een zondagnamiddag is het perfecte alibi voor een lazy afternoon. Nico en Jelle willen wat rust en doen morgen verder met hun lessen, wij bereiden ons stilletjes voor om ons huisje achter te laten en de rest van Sulawesi te verkennen. Het heeft ons enorm deugd gedaan om terug wat tijd te nemen. We krijgen nog bezoek van Silas, met zijn eeuwige glimlach en krijgen nog de mooiste schelp kado van Bunaken-island. We zijn klaar voor vertrek en staan open voor wat ons avontuur ons nog zal brengen.