Sven, de duikinstructor, had ons al gewaarschuwd voor de ravage die plaatsvond aan de andere kant van het eiland. Voor een pak sigaretten raken we met een bootje aan het dive-resort. Inderdaad, zelfs met de zon die schijnt/brandt kan je niet naast de schade van de storm kijken. Er liggen zware boomstammen op het strand, nog meer plastiek en vuiligheid tegen de rotsen aangebotst, wie zal dit opkuisen? We proberen wat te snorkelen, maar het zand zal nog een paar dagen nodig hebben om terug te gaan liggen. Nico en Jelle kwamen gewoon eens informeren, en beginnen voor ze het goed beseffen in de namiddag al aan hun duikcursus. Wij kunnen ons vanwege het mooie weer niet inhouden en gaan duiken richting Likuan 2, een reusachtige muur vol koralen en aquatic life. Na de middag sprongen we nog mee op de boot om te gaan snorkelen. Steve, een Alaskaan, met zo'n driehonderd duiken op zijn palmares, leert ons wat onderwaterfotografie. Hij kan verbazingwekkend goed free-diving en gaat tot diep aan het rif om op zijn gemakje foto's te nemen. We zien plots moeder en baby turtle voorbijzwemmen, maar ze willen liever niet op de foto. Onze duiker-vrienden hebben een zware duiksessie van vier uur achter de rug, en zien er wat geradbraakt uit. Gewapend met duikboeken en een matras op het dak van de boot gaan we terug naar het dorp. We horen van het lokale trouwfeest vanavond en trekken ons beste kleren aan om eens te gaan loeren. Het centrale voetpad is omgebouwd tot tijdelijke feestzaal, versierd met palmboombladeren en zand vanop het strand. We treffen een gezapige bende aan, voortgedreven door muziek. Zowel synthysiser als akoestische bamboefluiten drijven de mensen op de dansvloer waar de vrouwen diep in het zand zakken met hun hakken. De mannen vragen de vrouwen, of soms andere mannen ten dans, sommige dames besluiten samen een dansje te doen, het doet er allemaal niet veel toe. Nog voor de muziek stopt, wordt de danspartner terug naar zijn/haar plaats gebracht, en wordt het volgende liedje aangekondigd. Iedereen mag die avond een liedje inzingen, naargelang de populariteit, komt er meer volk op de dansvloer. Dit allemaal onder het oog van de pasgehuwden, die onder felle spots zitten te zweten, zij in haar barbie-roze slagroomtaart en hij in een roze satijnen hemd. Ze krijgen kado's aangeboden, zowel van christenen als gesluierde moslima, en staan telkens recht om op de foto te staan, het was duidelijk al een lange dag. De lokale jeugd vindt het maar een saaie bedoening en verlangen  al tot middernacht wanneer de strakke officiële kleren worden gewisseld voor casual clothes en de boxen beginnen te knallen. We genieten met volle teugen en zien meerdere nieuwe koppels ontstaan in dit kleine dorp waar hun toekomst al in de sterren staat geschreven. Het is morgen weer vroeg dag en we verlaten vroegtijdig het feest...