's Morgensvroeg ons stukje paradijs moeten achterlaten omdat we nog zaakjes te regelen hadden in Phnom Pehn. We zitten met een rugzak vol goodies om op te sturen.  Het wordt een lange rit, maar met een muziekje en enkele stops bij een sugar-cane kraam redden we het. Een paar keer in contact gekomen met het recht van de grootste, de auto's halen ongegeneerd in, mobyletten moeten maar in de gracht rijden. Aangekomen in Phnom Pehn gaan we kijken of het postkantoor op de luchthaven ons pak kan opsturen. Jammer, enkel briefformaat. We reppen we ons naar het algemene postkantoor, met de nodige stress, hallelujah, het blijkt open te zijn, ook op zondag! Josies oogjes blinken, 2dagen shoppen!! Opnieuw gaan we naar Happy Guesthouse waar onze grote baggage gestockeerd staat. We nemen de laatste vrije kamer, maar in superslechte staat, één mini-raam en een ventilator, verschrikkelijk warm! We gaan een helse nacht tegemoet, met verliefde en zatte buren als kado erbovenop. We staan vroeg op om een heleboel missions af te handelen. Op het programma staan: shop-'pingping', het Sluang Treng Genocide museum bezoeken, postpakket versturen, brommer terugbrengen,... Op de moto rijden als buitenlander in Phnom Pehn is als een computerspel 'flikken ontwijken.' Elke agent lijkt en is waarschijnlijk een potentiële rip-off van tourists. We halen onze beste trucjes boven om er zo onopvallend mogelijk bij te rijden, slaan een straat in als er ergens meerdere agenten bij elkaar staan, verstoppen ons bij rood licht achter een grote pick-up... The Russian market is the place-to-be om goedkope goodies te vinden, allemaal namaak voor een zacht prijsje. Je kan er een Rolex kopen voor 15dollar, RayBan-brillen voor 2dollar, een maatpak laten maken voor een prikje... Hadden we maar meer tijd. De tijd vliegt en we moeten ons opsplitsen willen we onze missies volbrengen. Josie gaat voor een tweede ronde Russian market, Pieter voor het deprimerende S21-complex.  We geven ons postpakket nog een goodluck-kus, schijnt dat maar 50% van de pakketten op bestemming toekomen.  Terug in guesthouse treffen we hetzelfde sfeertje, de televisie speelt, er heerst een drukte van jewelste, weg en weer geloop, en het kost moeite om iets gedaan te krijgen. We eisen een andere kamer, en krijgen die met zeker 300 muggen, een kapotte wc met kadootje van de vorige vuilaards, drankflessen met sigarette-peuken, maar wel een airco waat je normaal gezien extra voor betaald. We geven het kuisvrouwtje een ferme tip en ze transformeert onze kamer terug naar iets leefbaars. Ondertussen kennen we de airco's al en weten we er zonder de afstandsbediening leven in te krijgen.  We eindigen onze drukke dag met een wandeling langs the Royal Palace, en eten in een Chinees seafood restaurant. De vissen zitten in enorme aquariums, te wachten om gewogen, gebakken en opgediend te worden. We wagen ons aan wat scampi's, maar het is op zijn Chinees, er mag niets verloren gaan. Ze zuigen op alles wat op ogen, poten of botten lijkt. De dag erop zouden we vechten voor het toilet...