Kampot is een grote stad in wording. Je voelt het potentieel hangen. We zoeken de overdekte markt op, en zouden er een voormiddag spenderen. Bij het binnenkomen word je overweldigd door allerlei geuren, een allegaartje van vis, vlees,  fruit, groenten, eendesoep... Je moet opletten dat je nergens je voet in een vuil poeltje zet, en krijgt van overal duwtjes als je in de weg staat. Er zou een logica in moeten zitten, maar wij zien die nog niet. Kleren, potten, specerijen, groenten, kippen, vlees en zilver wordt door elkaar verkocht. We kopen onze eerste rijpe mango's en gaan eten aan een kraampje te midden het gedruis. Voor ons is het al een hele belevenis, maar voor de marktdames nog meer. Ze bestuderen ons van kop tot teen, lachen met hoe we onze eetstokjes vasthouden, en duidelijk ook met ons voorkomen. We zijn er ondertussen al aan gewend en eten verder ons lekker noodle-ontbijt met verse munt, sojascheuten, geroosterde peanuts, coconut-milk en zoetzure saus. We stoppen voor wat coconut-wafels in ons bekkie. Kampot staat ook bekend voor zijn peper, in Parijs wordt niet meer zonder gekookt. We kopen een halve kilo bij de lokale boertjes. Verder zijn we verknocht aan de vers geperste sugarcane en gaan op pad met een tros mini-bananas. We gaan hier nog komen!! De zee zou niet zover mogen liggen en rijden ze een stukje tegemoet. Beide verknocht aan Stieg Larsson zetten we ons onder wat palmbomen te lezen, gezellig, tot een bende kinderen ons heeft gezien. Van lezen komt niets meer in huis, maar ze leren ons wel op blote voeten een palmboom te beklimmen, kokosnoot plukken en gat inkloppen voor het sap. Een toertje op longtailboot naar de overkant van de rivier, terug met drietal kinderen die niet van ons weg te slaan zijn. We doen nog een heftig partijtje voetbal, waarbij pas na tien minuten duidelijk is wie bij wie speelt. Kampot staat ook bekend voor zijn adembenemende zonsondergangen, we mogen al beginnen streepjes zetten! Bij het eten spelen we nog een spelletje en Josefien gaat met de overwinning naar huis!