My name is Mister Mouse, like in Mickey Mouse, zei ie zelf, en verkocht ons een busticket richting Siem Reap. Angkor What &co is Unesco werelderfgoed en daardoor tegelijkertijd een supertoeristische trekpleister, ze noemen zichzelf het achtste wereldwonder. De bus er naar toe bleek heel erg krap en we hadden nog 6h te gaan. We smeren gedurende de hele rit ravintsara onder onze neus, want vele van onze medereizigers, inclusief de busdriver, hoesten alsof ze zware TBC hebben. De reis was lang, maar we probeerden ze op te vrolijken door ons te goed te doen aan lekker exotisch fruit. 2 soorten litchi, grappig gesneden ananas,...In ruil voor een litchi kreeg Josefien een gebakken sprinkhaan aangeboden, geen ontkomen aan. Met een goocheltruc wist ze hem weg te moffelen. We hadden van een lief Frans koppeltje een gouden guesthouse-tip gekregen voor in Siem Reap en vroegen één van de vele tuktukdrivers bij aankomst om ons naar daar te voeren. Wat een luxe, een adres te kunnen opgeven! Green Town guesthouse bleek een goede keuze te zijn. We krijgen een ruime kamer met 3 bedden, airco en hot shower. Pure verwennerij! Op de fiets, mét mandje, verkenden we 's namiddags de stad. Zo veel toeristen, nee geen travellers, maar witte kousen-vissershoed-hawaïhemd-fototoestel-op-de-buik toeristen!! De straten bulken van de fancy rooftop saltyswimmingpool-hotels en westerse restaurants. Pieter heeft zowaar een cultuurshock, als we een taartje en cappucino zitten te veroberen in de Blue Pumpkin bakery. De blueberry-almond crumble cake gaat er bij mij anders wel lekker in! Nee, de contradictie is inderdaad frappant. Grootsteden en toeristen trekken ook extreme armoede aan, dus er wordt gebedeld. Vaak door mensen die een of meerdere ledematen verloren zijn door een landmijn aka UXO. Daar zit je dan op je terrasje...Wat ook raar aanvoelt is dat het gros van de toeristen die naar hier komen eigenlijk een kopie van thuis willen, in een exotisch jasje. Velen maken de oversteek uit Thailand voor een dag of twee en hebben zogezegd Cambodja gezien. Ieder z'n goestje natuurlijk, maar het is wel bepalend voor de sfeer in deze stad. Van overal word je aangeklampt, iedereen zou zo graag iets verkopen. Het is een stad waar je eerste gevoel zegt, ok, we moeten hier zo snel mogelijk terug weg. Maar we staan ervoor open en willen het nog een kans geven, maar dan wel op onze manier. Met een fiets kan je gemakkelijk de tuktuk-drivers afwimpelen, we zoeken de one-dollar markt op om te eten en ontwijken de overvolle markten. Toeval of niet, we komen terug Hans, Bram, Gemma en Blome tegen. Zij hebben vandaag Angkor What bezocht, en raadden ons aan met de fiets te gaan. Ine-miene-mutte welk van de drie dubbelbedden we zullen nemen, wat lezen in de Stieg Larsson zijn verhalen en morgen temple day!!