Een tijdje terug vertelde een Laotiaans-Mexicaans koppel bij het ontbijt ons over hun geesten-avontuur in Don Det. Ze waren met staart tussen de benen teruggekomen, nadat ze twee heftige nachten hadden beleefd. "We don't know if you have same tradition, but every night we pray that the ghosts would stay away." Zo begonnen ze in alle ernst, en vertelden over het nachtelijk bezoek, telkens tussen middernacht en drie uur s nachts. Hij werd aan zijn benen getrokken, zij zag er volgens hem lijkbleek uit met witte, holle ogen. Zijn mond werd dicht gehouden en kon zich amper bewegen. Dan is hij snel aan het bidden geslagen. Zij gelooft hem niet, tot de volgende nacht. Terug hetzelfde verhaal, nu wordt zij ook wakker en heeft het gevoel dat ze van overal worden bespied, toen plots de volledige hut begon te schudden en beven. Nu zijn ze met z'n tweeën aan het bidden geslagen. Ze vertelden dit alles met de glimlach, maar bevestigden alletwee het verhaal. Ze staan op en lachten het een beetje weg, de geesten zouden alleen gevaarlijk zijn voor het mannelijk geslacht... Leuk om weten, zeker als je in je bamboohutje op Don Khon te midden de nacht slaapdronken wakker wordt, zo ergens tussen middernacht en twee-drie uur. Het werden gezamenlijke pisstops, samen sterk. We zijn er toch niet gerust, en vallen zonder erover te babbelen moeizaam terug in slaap. De tweede nacht worden we terug samen wakker, terwijl de hut schudt, maar we besluiten snel dat het hoogstwaarschijnlijk een buffel is die zich tegen de betonnen palen staat te schrobben. In feite hadden we liever het geestenverhaal niet gehoord en schrijven we het bij deze van ons af. Slaap lekker allemaal!!