Mission of today: Lonely planet Laos wisselen voor die van Cambodja, nog belangrijker, tweede boek van Millenium Triology op de kop tikken, de boeken zijn op zijn minst gezegd verslavend! De dag begint goed met jogging op de smalle baantjes tussen de rijstvelden, nog net voor de hitte toeslaat. Met goed muziekje en Nikeplus-chip (7,93 km,33:39 tijd,4'14"km gemiddeld tempo en 580 kilocaloriën = kadootje van Oli) door de kleine eilanddorpjes, prachtig!! We gaan ontbijten aan een waterval, first customers, en doen ons tegoed aan een pineapple-banana coconutmilk-shake. Stromend water hebben ze hier niet en we wassen ons handen in een schaal met water en doorgesneden limoen, good thinking! Nog eventjes de hangbrug over en gaan genieten in de zon, op een afgelegen stukje langs de Mekong. Toch een plonsje wagen. Het is nog maar tien uur 's ochtends en de eerste toeristen beginnen langzaam toe te stromen. We willen terug de brug richting Don Det oversteken, maar deze keer lukt ons trucje niet. Het wordt een woordenwisseling, zelf de lokale corrupte politieman wordt erbij geroepen uit het nabijgelegen restaurant. We willen niet nog eens 20.000kip per persoon betalen, juist maar om één dag op de twee eilanden te mogen vertoeven. Andere misnoegde toeristen vertelden ons dat ze weigerden dit te betalen. Louter uit principe, want het is overduidelijk dat alles in hun zak beland. We kennen het eiland als onze broekzak en besluiten een sluipweg te nemen, om dan in volle vaart over de brug te chasen. Voila, niemand gezien. We schuimen terug op DonDet (toeristische gedeelte) de vele guesthouses af op zoek naar ons boek. Eerlijk gezegd wil je hier niet slapen. Het voelt afgeleefd, ondanks het feit dat het nog niet zolang bestaat. Tot onze grote verbazing zien we een groep farangs dronken en stoned naar een B-movie kijken, dit terwijl het buiten prachtig weer is. Het jammere van de zaak is dat het lokale leven zich volledig op het toerisme heeft gestort. De boertjes en vissers zijn plots eigenaar van een guesthouse, die de westerse bubbel in stand houdt. Een groot deel van de locals lijkt zich ook tegoed te doen aan drank en drugs. Een uitspringer is Little Eden, zeker als we zien dat op de menukaart Belgian Fries staat. De tuin is verzorgd, ligt niet vol met bierflesjes en plastiek zoals bij de buren, en heeft een zalig zicht op de zonsondergang. We besluiten hier te eten vanavond. Een paar guesthouses verder vinden we het tweede deel van de triologie. Perfect!! Terug in Little Eden komen we te weten dat de eigenaar uit Bavikhove komt en w'oaln uus beste Westvloams bovn. Voor de tweede keer deze reis eten we Catfish en dubbele portie frieten, met een schitterende zonsondergang als decor, niet voor niets op de Sunset Road. Nog even nagenieten en we rijden met 2 fietsen en een koplampje om te delen door de rijstvelden op smalle paadjes. Spannend in het pikkedonker over gammele brugjes en naast kauwende buffalo's. De sterren zagen dat het goed was. Home sweet home nog beetje boekie lezen in de hangmat...