New years day, in tegenstelling tot andere jaren hebben we geen kater te verwerken en staan we mee op met de eerste zon. In feite zijn we blij dat nieuwjaar voorbij is, het lijkt zo ingebakken dat je verplicht bent leuke dingen te doen, terwijl er nog 364 andere dagen zijn. We missen wel onze familie en maatjes. Eens vlug een teleport weg en weer zo leuk zijn. Als kadootje van de dag krijgen we onze eerste twee gibbons te zien in de achtertuin van onze guesthouse. We zijn gewaarschuwd niet te dicht te gaan en we moeten terugdenken aan Lotha, de Akha jager met uitgekrabd oog. De gibbon, met uitgesproken witte bakkebaarden, daagt ons wat uit en weet perfect dat hij over de tuin heerst.  We gaan voor een lekkere nieuwjaarsontbijt in een nabijgelegen resort, op het dakterras, lekker in het zonnetje, superverzorgd door een lieve Australisch sprekende gastvrouw. Ze heeft het wel voor ons, geeft ons vanalles extra om eens te proeven. Ze toont alle interessante plekjes in de omgeving en wuift ons uit met nog twee extra bananen. Ze doet ons aan iemand denken... We snorren richting Tat Lo. Onderweg stoppen we bij een organic farm. We verwachten wat uitleg te krijgen, maar de lokale jeugd was nog nieuwjaar aan het  vieren. We werden uitgenodigd voor een pintje, in de vlakke zon. Geo leidt ons met tamboerijn richting de tuinen. Netjes verzorgd!! Ze kennenndenkneepjes van het vak. We zijn beiden nog wat aan het aftasten, spreken elkaars taal niet, tot we aantoonden dat we weldegelijk tomaten weten te dieven. Vanaf dan volgde een enthusiaste rondleiding waarbij ons Galanka (gemberfamilie), citroengras, aardbeien, sla in combinatie met ajuin, kool in combinatie met afrikaantjes,.. werd getoond. Ze toonden ons ook ze de grond bemesten met geitestront en verbrande rijstgalmen. We kregen nog bananen en papaya vers van de boom en gingen terug op weg.  Tat Lo zelf is een ondergewaardeerd plekje op de Bolivan plateau. Nog amper gekend door backpackers, maar wel door vele Thai. Het dorpje ligt er jammergenoeg vuil bij, een duidelijk spoor van dagjestoeristen die de mooie watervallen komen bewonderen. We zeggen watervallen, want de ene volgen de andere op, honderden meters lang. We vinden bij ondergaande zon nog de weg tot boven op de grootste waterval en zagen dat het goed was.