Lao television
27 dec. 2010
🇱🇦
vanuit Laos
Busreizen zijn vermoeiend maar heel leerrijk. We zitten in een rijdend televisiescherm. In Laos gebeurt alles langs de weg, grotendeels te voet. We zien groepjes mensen sleuren met rieten
manden, textiel, grote zakken rijst, kruiden, bamboestokken, brandhout... In de dorpen zie je enorm veel kinderen en zwangere vrouwen, anticonceptie is precies nog niet doorgedrongen. Overal
smeulende vuurtjes, waar gezinnen rond zitten om op te koken. Voor de rest zie je standjes langs de weg met vrouwen die allemaal dezelfde soorten fruit of groenten verkopen. De dorpjes (met dezelfde
hutten, het brandhout er netjes onder gestapeld, dezelfde zeugen en biggen., slapende straathonden, prachtige vuile spelende kindjes) passeren ons gestaag. Dit alles in 'laotime'.
Shantishanti...Laos is duidelijk in opbouw. Verharde wegen en rioleringen worden aangelegd, de funderingen voor !stenen! huizen. Er is nog weinig ecologisch bewustzijn. De
plastiekverbrandingen langs de baan vullen de wegen met dikke rookpluimen. We voelen ons dan ook dubbel schuldig. Wij introduceerden het plastiek-fenomeen hier terwijl de mensen perfect door
kunnen gaan met hun bananebladeren. En telkens we iets weggooien in de vuilnisbak weten we dat het hoogstwaarschijnlijk op de brandstapel zal eindigen. Wordt vervolgd...
Reacties
Reacties
01 jan. 2011, 15:17
ja, in Mali werden we ook pijnlijk geconfronteerd met overal rondslingerende zeer vervuilende zwarte platic zakjes die de mooie Afrikaanse kleuren overheersten. Ook geïntroduceerd door de Toubabou's (blanken)...
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!