Geslapen in een mooie bamboohut/bungalow in Muang Sing. Enige addertje was het gedreun van een nightclub twee straten verder, maar daar sliepen we dwars door. Het is ons nog steeds een raadsel wat een nightclub hier in dit verlaten boeregat doet, of was er iemand zijn nieuwe geluidsinstallatie aan het testen? Fiets gehuurd, heel op t gemak wat rondgereden, de trekking zat nog in ons kleren. We gingen eten in bestview restaurant, int zonnetje, met zicht op alle omringende bergen. Binnen enkele jaren is dit zicht volledig ingenomen door vakantiehuizen, dat staat vast! Nog eens kijkje genomen in de plaatselijke herbal sauna. Dit blijkt niet meer dan bamboohutje met beschimmelde doeken, kon niet tippen aan onze zelfgebouwde sauna met Fred in t pandje. De day after bestond voornamelijk uit eten, eten en nog eens eten. De was werd gedaan, schoenen gewassen, gaan eten in zelfde restaurant bij oud laotiaans meetje die niet te spreken was over de chinese invasie in Muang Sing. Overal wordt Chinese brol verkocht in shops uitgebaat door Chinezen. Er rijden camions volgeladen met hout, rietsuiker, thee, rijst, rubber richting de Chinese grens. Laos heeft blijkbaar ingestemd om hun grond te verhuren aan China, die hier alles geleidelijk aan in handen neemt. We kruipen terug vroeg onder de wol, want we willen naar de ochtendmarkt. Van overal in de bergen komen de verschillende tribes zaakjes doen op de morning market. Er is een duidelijk onderscheid te zien door de gewaden, sieraden en hoofddeksels. We pikken er gemakkelijk de Hmong, Akha, Black Tai  uit. Jammer dat we nergens kunnen koken, want de groenten zien er superlekker uit. Josefien neemt foto's, ik wordt belaagd door het trio Akha, die me al meerdere keren opium of hasj wilden aansmeren, voor je het weet hangen er drie armbandjes aan je vast. Toegegeven, het zijn wel leutemakers, je ziet nooit de ene zonder de andere te zien. Ze kunnen enkele zinnetjes in Engels,you American, French, German? Voor de rest apen ze alles gewoon na. We eten nog wat oliebolachtige deegwaren, banana met een jasje en een Lao koffie. We zouden nog tot aan Abida kunnen fietsen, maar besluiten dat we genoeg ethnics hebben gezien. Morgen terug een dagje reizen, zes uur tot in Pakmong, dan nog twee uur tot in Nong Kiauw.  We hebben besloten om cosy met ons 2tjes oud-nieuwjaar te vieren, ver weg van het opgeblazen feestgedruis. We merken dat een heel pak farangs afzakken naar luang prabang, ook ons oorspronkelijk plan...