Getting advanced!!

Vandaag, zaterdag. Een hele week niets anders gedaan dan duikboeken gelezen, testjes ondergaan, en final Padi Open water exam...
Noem ons maar voorbeeldige studentjes, overdag duiken, tot s avonds laat hoofdstukken in ons boek doorworstelen.
We vertrokken vanop de baby-piste, met een hoop gezonde competitie, leggen we een flawless parcours af. We kregen dan ook les van een enorm gepassioneerde Lukas-look-a-like.
Hij boezemt ons vertrouwen in, we doen hem onder water netjes na en krijgen telkens een onderwater applaus en een handshake. De combinatie lezen en erna uitvoeren werpt zijn vruchten af. Don't fight the water, move slow, don't get in overexertion. Inderdaad, bij mijn derde duik ging het mis.
Een regelrechte paniekaanval, we zwemmen op 5 meter 15 meter zonder bril. Move slow, je leest er heel gemakkelijk over in het boek, maar inderdaad iedere wilde beweging, gespartel vraagt enorm veel zuurstof, wat zich uit in een paniekerige ademhaling. Het enige wat telt is zo snel mogelijk naar boven.
Mijn pak is te strak, mijn regulator werkt niet... Shaggi, onze divemaster, brengt me terug bij positieven, en hop, direct terug het water in. Juste ici tout va bien. 2-0 voor Josefien.
We gidsen elkaar, doen ons final exam ( passed with a glance!!), doen een navigatie test, fish identification en zijn klaar voor The Canyon!!Om 6u30 rise and shine, om naar de beroemde canyon te gaan en Blue Hole. Gedaan met oefenen op skills, vanaf nu puur genieten...
Shaggi begint steevast met: Alright guys, what we gonna do...We krijgen bij iedere locatie een uitgebreide, professionele uitleg, do's and don't do's. Alles wordt veel relaxer, we krijgen steeds meer zelfvertrouwen en verbruiken aanzienlijk minder lucht.
Voor het eerst kan ik me verzoenen met het meditatieve van duiken.Breathe in..........en....breath out...........We gaan tot op 30 meter, deep dive. De laatste momenten voor we in het water gaan, wordt een ritueel om heel rustig te worden, de ademhaling afstelling, en off-we-go, let your brain and body get relaxed.
Op 30 meter diep, in the blue hole (watch William Trubridge on youtube) kom ik in contact met positive nitrox narcosis, de vissen nodigen me uit dieper met hen mee te gaan. Tempting, maar toch even niet. Hoe trager we ademen, hoe langer de duik, hoe meer we kunnen genieten. We komen onze eerste Sting-ray tegen, zien free-divers tot over de 4 minuten verdwijnen in de blue hole, worden meer en meer verliefd op the reef in al zijn aspecten.

Ik (Josefien) heb m'n eerste slechtere ervaring..negative nitrox narcosis and feel anciety. Rechts van me een reefwall, onder me 800m diepte en links ook alleen maar oneindig blauw + het idee dat hier en daar verdronken Russen in de dieperik liggen. k Vervrouw mezelf uiteindelijk en geraak terug op adem. Goed dat ik het nu meemaak, ik voel me zelfzeker genoeg om niet te paniekeren...and off we go. ZOals in alle sporten is het met vallen en opstaan, enkel gaat het hier om iets erg essentieels : ademenen. 2-1 voor Pieter!

Voila, morgen eindigt ons duikavontuur met een night-dive.
Dahab heeft ons hart veroverd, al heeft het even op zich laten wachten, we komen zeker terug ,diving, kiten in een prachtig decor en zalige omgeving...hinthint...
t Zal raar doen, ons vertrouwd nest achter laten en verder op avontuur. We hopen onze blog nog up to date te kunnen houden?
Maandagavond nemen we de nachtbus naar Caïro, om zo naar Alexandrië te gaan, voor 2 dagen.
We willen nog piramides bekijken (hoe kunnen we ook anders, in Egypt...) en s avonds vliegen we door naar Bangkok...woehoe! Samensamen...